داستان کوتاه جدید

داستان کوتاه خلاق  .      بداهه نویسی در تاکسی    با  شهروزبراری  .   داستان افراد بی گناهی  که در تظاهرات نبودن ولی..... 

 
 پیشگفتار  :      به ادامه مطلب کلیک نمایید ....
  چیدمان واژگانیم‌ شعر  نیست ،  نظم  نیست ، نثر و یا  جنس سپید و نو   نیست .  بلکه  بداهه های  درون تاکسی ست  که  از تجارب زیستی و مشاهدات  شخصی ام  سرچشمه  می‌گیرد.   
   درون مایه اش  همان نقل ضرب المثل است  که  گفته اند  :  آش_نخورده_دهان_سوخته     .    تعبیری  از  تر و خشک با هم  سوختن .   شبیه به  ناکرده گناه  محکوم و به جبر زمانه  سوختن . 
  و  طرح داستان  آن   از  چاله به چاه ست .   ماجرایش نیز آشناست . برگرفته از شرح حال و احوال ماست .        #شین_براری  

   توصیف مکان و زمان  و شخصیت ها

 
شهر  می‌سوزد  در   انتقام و انزجار  . شب می‌دوزد بر دامن  سیاهش  آشوب و  صدای مهیب انفجار .      دود  ،  صدای هرزه ی  اگزوز موتور های آمده از حاشیه های سمت  کوه .    سر داده اند  هر سمت و سوی  هی  شعار 
.   ولی  دخترک  قصه ی ما   نوجوان و  معصوم   حسنات وی  بیشمار .        بی خبر  از  شور و آشوب و شرایط بی ثبات .   او  محو  مجلس  خواستگاری آبجی خانم . 
  آبجی خانم هم  گرد   و توپول   ، روسری  گل  باقالی.  روزگارش  تاریک و سیاه .   دریغ  از  جرعه ی نور .   آبجی خانم   پیردختر‌  گر  نباشد  لااقل  نرشیده است .  پنج دهه از زادروز  و تولدش  گشته دور .    
اینبار  بلطف  قفل شکن و دعانویس   و رمال خوب،  بختش  باز  گشته  و تابیده نور . 
  محض  ورود  خواستگار ،  عالمی  ویران  شد  بر  سر  دخترک  بی امان .  
  خواستگار    یک پایش  لب  گور  است  و دیگری آمده بهر تجدید فراش .     دخترک  تنفر  دارد از این دار و دسته و  قماش .    میگوید  تاکنون  سه  همسر  داشته ،  چندین  دختر و پسر  و فرزند  کاشته .   نوه هایش همه  بالغند ،  هرکدام  جایی عجیبی شاغلند .  یکی  مرده شور خانه   و  دیگری    قبر کن .  آن یکی دیگر  ولی    قرآن خوان  دم  گور .    یکی شان  سیگار  به لب  و  فاتحه  خوان .    از جملگی  در امر  مرگ و میر و کفن و دفن  هستند  در  کسب  و کار .    عمری  انتظار  برای  چنین  وصلتی    خنده  دار  است کمی هم گریه دار . 
  طفلکی  دخترک  وامانده   بخندد یا بگرید  به ماجرا .  
 فکر  افتاده  بیابد  راه  چاره  را .     دخترک قصه اول از همه   لب گشود در مجلس  نزد  پیر خواستگار .   که چرا  اینچنین  است  و  میلرزد  چهار ستون قامتش‌  و  بندری  می‌رقصد و یا  سایلنت  گذاشته و ویبره  دارد  این  دستان و آرنج  و شانه اش ؟     پرسیدش‌  با غضب  و تشر  که  چرا  گل  گلایل آوردی  ؟ مگر آمده ای  قبرستان . ....
به  هر ترتیب  ، تا بدینجا   چنین  شد  شرح  ماجرا  
که  شهر  در آشوب  و اغتشاش  
  اهل  منزل  سرگرم پذیرایی از خواستگار 
دخترک  قصه نیز  هفت سال  سواد  و ۱۴ سال عمر دارد و  کلی  آرزو  ،  اما  خوشحالی اش  بهر  خوشبختی  و گشایش در  یافتن  خواستگار  برای  آبجی خانم ، تبدیل  گشته  به  انجماد . 
   در ظاهر و نمای  آشکار  که   این شب  در خانه شان  برپا  شده  سور و سات  یک وصلت خیر  و نیک  بعد عمری آزگار .
   بیرون  منزل  سوی  خیابان    ، درگیری و شورش و ماموران  می‌دهند  جولان . 
درون منزل همگی  مجلسی  و شیک .   خواستگاری پیدا شده  بهر  آبجی خانم   بعد فراغ  نوغان .  
    انهم  عجب  خواستگاری .     سالخورده  و  خمیده    یک پایش لب گور .    آمده از روستا و نوک قله ی کوه ،  در هزار فرسنگی  از  ولایتی غریب و دور .   انسوی  شهر کوچک  و باصفای  نور .   جایی در حوالی  برکه ی  گمنام  هور .   
    چشمانش  کمی ضعیف است  و  اما  میگوید  در عوض  گوشهایش قوی .  
  دکل برقی را کنده اند در  معبر شهر در این زمان ،  برق رفته  و  تاریک گشته  و تاسیان‌‌.  
 دخترک  کورمال  کورمال  رفته است ،  شمع و چراغی  آورده  است .   کبریت اکنون  کجاست .    در سیاهه  سالن و فضای  درون ، شعله ی آتش  سیگار خواستگار  می‌کند طلوع .    
ای دل غافل   ، سیگار  هم که  میکشد ،    دخترک اما پاسخ  به سوال خویش می‌دهد،  شانه  بالا انداخته  و میگوید     خب  چه  فرقی  می‌کند!...      همه جور  ایراد دارد و عیب .  ظهور  کرده  از  عالم  غیب . 
   انقدر کمسو و  تار  گشته  فضای  خانه شان  که  خواستگار  هر بار  میگیرد  به اشتباه   دامن یار .  یکبار  سوی عمه خانم  میبرد  دست به دعا ، به خیالش که  آبجی خانم  گشته با وی  همکلام . 
میپرسد  با  بی شرمی  در خفا و  آرام و آهسته  از  دوشیزگی و شرح حال ناموسی  از  روبرو 
  بیخبر  که  سؤالش  را  از  عمه  پیر پرسیده   و  برده آبرو 
   اما  با رهنمود  دخترک نوجوان       میگردد از  سو تفاهم  در امان .
  انگاه  باز  بلطف عینک  کم نور و   تصویر سرد و سیاه     میگرداند  زاویه ی نگاهش  را  جابه جا .   
به خیالش که  چشمان  عروس  گشته  تابه  تا .  اما  او  اشتباه گرفته  باز  و  گشته  مرتکب  خطا .
  زیرا  مادر  آبجی خانم  گردیده  به صحبت های  خواستگار  در  خطاب . 
    پیرمرد دست  به عصا  ، چای را  میکشد  هورت  قبل غذا .    انگاه  میگوید  ؛ 
  خب  آبجی  خانم ،  از قدیم گقتن  دود  از  کونده بلند میشه .  منظورم  چیزه.  یعنی   کُندِه هست .   
دود از کنده  بلند  میشه  و آتش  از  جوان . 
 من  کنده هستم  شما  هم  که  هستی  ماشالله  خیلی  جوان . 
 خب    نبین  کوتاه مونده  قامت و  قدم.   من جوانی ها  هیکلی  داشتم   ....  (می‌گردد دور تا دورش  در  تاریکی  برای  یافتن   ذکر  مثال ) 
  انگاه  میگوید؛ 
   اندازه ی  یه ......  اندازه ی  این دکور و میز تلویزیون . 
 
دخترک نوجوان زیرکانه  میخندد و میگوید در گوشی  به 
خواستگار   که       آقای  خواستگار   باز گرفتی  اشتباه .  ذکر  مثالت  هم   شده  در حکم  خطا ،  دادی  خودت را دیگر به فنا.   اینی که نشانش  دادی  میز تلویزیون نیست که،  این  آبجی خانم هستش  و  .  یکمی  توپول  هست و  وسواس .  
    خواستگار داشته از نزدیک و دور  ،  همه شون هم اهل  کسب و کار و خیلی جوان .  همه میدونند  هنر ابجی خانم  هستش  اشکار  و عیان ، از هر انگشتش  می‌چکد یک هنر   و  دارد  دستی در کمال .   .    اقای خمیده ی خواستگار نما ،   ،  شما  چشمات ضعیف نیست  ، بلکه  شدی  عین  روشن دل  یا  که تعبیری از همون  واژه ی  کور ‌  .  نکند  مستی و خراب .    هنوز فرق  ابجی خانم رو با  میز تلویزیون را   نمیدهی  تشخیص   .   لابد  هسنی  خیلی هم  خسیس .    نه  ما  بهت  دختر  نمی‌دهیم  پیر مرد  مریض و    عزیز .     
در همین هنگام  عمه خانم   از سر  شرمندگی   لب  گزید  و  پشت  دستش  زد   گفتش   خاک عالم .  بلا به  دور  .    این  چه  حرفیه   دخترک چشم سفید و فضول .  ، ببند  دهانت  را ،  برو   آشپزخانه  برس  به  فریاد قل قل  دیگ غذا .   آخرش  تو یکی  این مجلس را میکنی ختم به عزا .   ببند دهانت  و   بگیر  صدا .      زیر برنج را کمی  کم      و  سرش  نیز بزار   یک  دمکن‌.       چندتایی  دیگر  بیار  و همه جا روشن  از نور شعله  شمع  کن .  
مادر  وسط شد در کلام .    تشر زد و گفت به دخترک   ؛ 
  پاشو   قندون رو پر قند کن ،    این پیش دستی ها  رو  از جلوی  خواستگار  جمع  کن .  یکمی کمک کنی  بد نیست ،   این کمر لعنتی ات   رو  دو لا  و راست  و خم  کنی   بد  نیست .     آب جوش اومد  چای  دم بزار .   نکنه  نمک به غذا  اضاف کنی !...   فشار خون خواستگار رو  زیاد کنی ،  مجلس  جشن  و تبدیل به غم و اشک و آه  و  عذاب   کنی .     نبینم   دوباره  با  کارهات   بخت آبجی خانم  رو  کور  کنی  ،   یا که  با  ندونم کاری   ، بازم  دسته  گلی  به آب  کنی .   پاشو   برو .   
عمه خانم خاتمه  داد و  گفت؛
   دخترجون   اصلا اگه  بری  از  جلوی  چشام  و  شر  رو  کم  کنی  بد نیست .      
سپس روی به جمع درون مجلس گفت با لبخند و عشوه و ریا  ؛ 
  البته  واسه  آبجی  خانم   خواستگار  کم  نیست .      در کل  جای  بچه ها  توی  این جمع  نیست .     
 سپس به دخترک  گفت :   ساکت ، خفه ، هیس ....

  دخترک نوجوان نگاهی به  زمین   ،  نظری به سوراخ جوراب  ،  به  ریتم   کج  روسری  ،    به  عطر مشهد  و بوی  گلاب خواستگار .  به  روبان سیاهه کنج دسته ي گل   که  مانده  از  مجلس قبر  به  یادگار .   ، به ساعت گرد دیواری  به زمان ،  به ابروی‌ پیوسته ی  آبجی  خانم  و  کمان ،   خلاصه  به دور تا دور  مجلس  نظری   انداخت    و  چشم غره ای  کشید  و رفت سمت خلوت خانه  .     
با خودش  گفت     ولش  کن ، گور پدر  هر خواستگار  پیر  و  بیگانه .  
ضلع  سکوت  ماجرا .    پستوی  سرد و نمور  آشپزخانه .      دخترک  با  خودش  قر قر زنان    خورده  میگرفت  به  خواستگار  پیر  که  چرا  نیست  جوان .  چرا شام آمده به قصد خواستگاری  ،    هیچ نداره مال دنیا   با  خاطرات همسران قبلی  و چندین  نوه و نتیجه  آمده  خواستگاری .  بهتر بود که میشدند برایش فکر خانه ی قبر و مراسم  خاکسپاری ‌  .    این  صد و بیست سالش  شده  ، اسقاط گشته  ،   سرخور بودنش  اثبات  گشته .   بیچاره طفلکی  آبجی خانم .    ، همه  را  برق  گرفته   ، او  را  چراغ  نفتی .          
  لحظه ها  آرام  سمت  یک حادثه   سوق  می‌گرفت  و    از  حس  آشپزی   به آرامی  شور و شوق  که گرفت ، نمکدان  را  برای  طعم بی نمک  غذا ،چاره  کرد . با این  کارش  همه  را  بیچاره  کرد .  زیرا..... 
 دخترک  دست و پاچلفتی  نبود  ، ولی  بد بیاری  براش  امری  همیشگی و عادی  بود .    جای  دسته  گل  آب  دادن  ،  اینک  گلستانی  بر آب  داد .   مراسم  خواستگاری   را  بر  باد  داد .     هرچه  رشته  بود   پنبه  کرده  بود    هرچه   نباید  را    او  یکجا  کرده  بود ‌   .  
قصد  کمک داشت و  نیت  خیر .   ولی  حاصل  شده  بودش هر چه به غیر  خیر .   . 

  در کمینگاه حادثه و  کُنش 

   او نمکدان  را  بی سبب  سوی  ظرف  خورشت  گرفته  بود  و بیخبر که  سرش  باز بود  و  بدبیاری   مسیرش در  تقدیر  وی   کماکان    ترانه ساز بود . 

ناگهان  هرچه نمک بود   درون  دیگ و کباب غاز   بود .   یک لیوان  برای خالی کردن  نمک  در خورشت  و آب   بود .  تمام  زحمت ها  و امیدها و ارزوهای  ازدواج ابجی  خانم     یک عان  نقش  یر آب  بود  .   

واکنش 

 
 لیوان  شناور درون دیگ   و  خورشت  چه بسیار  داغ  بود .      تنها  راه  نجات  از این  مصیبت  در  نظرش  ،  پنجره ی سمت باغ  بود .     او  پابه فرار    سوی  خانه ی  مادربزرگ دیگرش  ، در گریزی  بی وقفه و   همراه  اندوه  غصه  و آه  بود ‌   لعنت  میفرستاد  بر  شانس  و اقبال  و بخت   وارونه  و  بد .   از خودش میپرسید   که   این چه  کاری  بود  که  مرتکب  شدی ،  این چه کمک  و  محبت  در نزد  خواهر و  یار  بود .     بی شک  خواستگار پریده  ، بلکه  فشار خونش   زده بالا  از جبر ان کیسه نمکی که در  خورشتی  کم آب  بود .   چنین  اشتباهاتی  در  روزگار   کمیاب  بود .      دخترک  از روی  بند رخت   حیاط   در ته  باغ  ،  شال سفیدی  به غنیمت  برداشت .   روی  شانه های  کوچکش   کوه بزرگی  از  غم  داشت .   زیر  لب  اقرار  میکرد و خود را  سرزنش   ،   هر قدم  در خیابان  تکرار   میکرد    میگفت با خویشتن  خویش ؛ 
   کار من بود ،  من  نمکدان  رو  انداختم  توی خورشت .   من  شورش  کردم  ،  همش تقصیر  من  بود ، توی  صد تا بدبختی .  فقط  همین  یکیش  کم  بود .  
چشمانش خیس اشک و بغض در گلو  و  گونه  هایش  رد  سور خوردن  اشک  و  نم  بود .  
دخترک  سوی  خانه ی  مادربزرگ  دیگرش  شده  روانه .   ان هم  بیخبر  و  پای  پیاده  و  شبانه .    
و اما  سوی  دیگر  ماجرا ،    و  شرح  حال  شهر  و  توصیف  فاجعه ها....
 

 کنش اصلی و حادثه  در نقطه اوج   

    در شب هنگام  و حین  عبور  دخترک  و  گذر از فاصله  ها ،       شهر  بستر  یک  آشوب  است  و  دخترک  بیخبر از  رابطه  ها .     چشمان نگران  شهروندان  به  خیابان  و  شکسته شدن پنجره ها  .     شعار هایی  از  انزجار   در هنجره ها  .  
   فریادی بر می‌خیزد  و خنجری در دل سیاه و ساکت  شب  .     شعارهای   نیمه کاره  .  جر می‌دهد  سیر پیوسته ی زمان را  رگبار گلوله بی امان .        گم گشته در شلوغی  های شهر خیس  یک مشت روزمرگی ها در  تعطیلی  اجباری  مغازه ها .  
      عطر ماه مهر می آید از پیش رو .  تن داغ و خونین شهریور  را  غسل نمی‌دهد  هیچ آبی در این مکان   بهر  حفظ آبرو .  
دخترک  از کنار  بیمارستان  بزرگ شهر  میکند  گذر .       تصادفی می افتد  به انسو  نگاهش  و میکند نظر .     
پر شده  بوی  اتفاق  و حادثه ای  عجیب  و پر خطر .     بیمارستان  پورسینا   پر شده از ناله و زجه و فریاد . 
  فریاد و  وزش  باد  و  باز  هوار و ببداد      وای بر من ، ننگ بر او ، سنگ بر سر شخص بی گناه دیگری .         پنجره ای باز   و  گاز های اشک آلود .  گریه های بی سبب  .     بی پیاز و بی نیاز به حتی یک دلیل . می‌چکد اشک اشک  خون از دل و دیده ی مردمان این زمان .
 

شرح مکان 

  کیوسک های تلفن کارتی  و  همگانی  به رنگ  سبز      ، همان وارثان اتاقک های زرد قدیم  و سکه های  پنج زاری و  کج   ، 
  از ایستادن  و سکوت  و سکون   خسته اند 
به یکباره    کرده  کودتا  ،  یک به یک   پایه سوا  و از پیوستگی های  کابل و سیم و مخابرات  گشته   رها  ،   از سایه ی درختان  حاشیه خیابان  می‌شوند  جدا  .    توسط  مردمان  معترض   کشان کشان می آیند  تا به وسط معبر خیابان   و  می‌بندد   مسیر  عبور  هر  خودرو و تشدید  می‌کنند ترافیک  و  بروز  جدید  یک  مشکل 
  دخترک قصه ی ما  ،   در مرور  اشتباه  و  سقوط  تلخ  نمکدان  در غذا .   گشته  دچار  وجدان درد و عذاب .   . 
 
 
   حین گذر  از کنار  پیاده رو  ،  بی حاشیه و بی اعتنا  به  آتش و بوی  دود .         در مکان غلط  و زمانی   پر کلک  . 
   کاش  میماند  در مراسم خاستگاری  تا آخرش .  نهایتن  یک فسق مفصل   کتک میخورد  از  مادرش .   
خب  زود خوب میشد جای کبودی ها و اثرش  در تن و کالبد  در پایان ماه مهر و بلکه  آبان  آخرش. . 
  اما  اکنون  وای بر بد بیاری  .    دخترک  نجیب و با وقار  ، 
  گویی  نمی شنود  هیچ  فریاد و شعار . 
 می‌گذرد  از بین  تظاهر کنندگان  مودبانه  .  
    باد می‌وزد  ولی  شالی سفید بر  سرش ،    معصوم و بیگناه  سمت خانه ی مادربزرگش گشته   روانه .     لعنت بر این  شانس بد و بی فروغ .  به این زمانه و  کذب  و دروغ .  
به مرور ،  توجهش  جلب  شد  به  ازدهام  و تجمع شلوغ .  
 متعجب از  وضع و اوضاع خیابان   و حال و هوای   شهر  ، خیره به شعله های خشم  و  سطل های  مشتعل  و  رقص  نور و آتش  های  شبانه .   پیش  می‌رود    در خلاف  مسیر  دیگران .
او   سوی مقصد  می‌رود  بی وقفه   در آن زمان . 
 .   قدمهای  پیوسته  و  نظاره گر  دیگران .      عبور  همگان  شتابزده  و گریزان  از  پلیس و آژان  
 دخترک  بی خبر  از  روبرو .    غریب با  چرخش بخت  و  قمار زندگی  و  بازیهای  پر کلک  آسمان  و  کارت های  شانس پوچ  در    زیر و رو .  
   مردانی  سیاه پوش  پشت نقاب ،    باتوم های   رفع نیاز .   با توجیهات  کلیشه ای  ، مامور و معذور  ،    فکر  جبران  مافات  بهر  جیره های رایگان  و پنهان و نهان .  خب  شاغل  است ،    شرح وظایف دارد ،  عواطف نیز دارد ولی منزل نهان کرده ،   دل و دین به کنار ، گشته است همچون  ربات .  
   فکر آرام کردن اغتشاش .    نقاب بر چهره  ، نگاه تیز و  خیره همچون یک عقاب .    از نگاهش  رسیدن  به هدف ، در اولویت است  ، کیفیت رفتاری که نه ، مهم رای و کمیت‌  است .    لبخند و ادب در آنان  غنیمت  است .    و خب  بد و خوب  کماکان  در هم  است .    تحویل دادن چند  متهم   برایشان  مرهم  است . 
خوبیت ندارد  دست خالی  بازگردد سوی  یگان .     قربانی  اول    ، بی گناه رهگذر  آخر .    
  دخترک  ناکرده گنه  و   بی گناه  ، بی ربط با  اختلال شهر  و شرح  طغیان و  اصل ماجرا .    او در اضطراب  طعم غذای  مجلس خواستگاری و  نمکدان افتاده در  خورشت ،  نگران فشار خون  خواستگار  دم مرگ و پیر و قوم و کیش خویش .  نادم از نمک ریختن در غذا ،  نیست  در  وادی  سیاست و  بگیر و ببند  و  حکم و قضاء .    در عالم دیگری  غرق است   ، جایی در حدود اطراف اتمسفر و فضای احساس و افکار درون .  
ای کاش  نمی آمد  از خانه  برون .    
نه  میداند  مهسا  که بوده  و نه مرتکب شده  اشتباه .   و نه  این‌که  اشراف به وضع اجتماع .  
      اما  هجوم  آورده  به احساس درونش  التهاب و اضطراب .    استرس هایش را بر سر   دسته گلی گذاشته  که  لحظاتی قبل  به آب  داده .     طعم  شوری  که  به غذا  و کباب  غاز  داده .        با خود  درگیر است  و  وجدان  درد   در  دلش ،  از شرمندگی  کرده  مجلس را رها و نمکدان را درون دیگ  کرده  ولش .    چه معصومانه  می‌سوزد  بهر  بخت شوم  آبجی  خانم    دلش .  
  اطرافش  می‌دوند   و  سوی  خلاف   می‌دهند  هولش .  
  شال خود را  دو دستی  گرفته    و  متعجب  از  آشوب و  شرح  خیابان مسدود  و خودروهای  نیم سوخته .  
دخترک  به  صف  سربازان    نگاهش  چشم دوخته .  
  خود  به اختیار  خویش  میرود  در جهت  وقوع  یک  اشتباه .  چشمانش  می‌سوزند   بی دلیل   و اشک ها  بی اختیار  سر ریز  از  فرط  گاز اشک آور و  اسپری های  طعم  فلفلی  و کچاپ  و بلکه  پیاز و جعفری .   او  حس نکرده  هیچ  که  تهدید  ها  گردیده  در حکم خطری  .    خب  نمی‌داند  وصف  آشوب و اغتشاش  و  شورش .    در عوض فکر  آبروریزی از طعم غذای شام  و شورش .  

به خودش که می آید   باتوم ها  همراه  لگد و کتک و توسری ، از سرش  می افتد بی اختیار  شال و روسری .    در  ون  ارشاد  ، مورد اتهام .     محکوم ابدی     در اوج  بی خبری .   
در  بازپرسی و سوالات و جواب  ، خود  اقرار  کرده  که  عامل اصلی  ماجرا  بوده  و  باعث و بانی   مشکلات  آن  شب  و  اینکه  او  تنها  دلیل  طعم  شور   بوده .  شورش  را  در آورده  .  ولی  نمکدان را که نه ...     او حتی  نمی‌داند   معنای اتهامی همچون  اغتشاش و شورش  را . 
  ولی  می‌دهد  جواب  که     : 
    غیر عمد گند  زده  ولی می‌پذیرد    خطای خویش   و نادم است  و نمی‌خواسته   اینگونه  کند  شورش . (منظور طعم شوری غذای خواستگاری)    
او  می‌گردد  محکوم و متهم  اول  اغتشاش    دریغ  از  توجه  به  بار مفهومی واژه ها .     
  چه  نمکدان  در غذا  ،  چه  خشونت و اغتشاش   ماموران از قضا ،  چه اعتراض  صلح آمیز و  حق طلبی در این فضا ،  توفیقی ندارد  در دستگاه سزا . 
 
از سر تدبیر و راه فرار از پرسش ها و پاسخ و جواب به  دوستان همزبان در فتا ، خدمتتان عارضم مصلحت حکم کرده تا  بگویم  پیشاپیش  :   
 این  وضعیت در   سرزمینی  دور دست   حاکم  است ‌  .   بی ربط با  این دیار  و مردمان عاشقش .      
   #مهساامینی  #شین_براری     #تروخشک_باهم_سوختن     
 

           پایان 

  ،  

  پیوست :  

^{بداهه  و درون  تاکسی  نوشته شد ، بی ویرایش و یلخی  بود . اگر بد بود  بزارید  سر اینکه  نگارنده اش  در چیدمان واژگان   نابلد  و  سوادش کم بود .       ارادتمند هم وطن های  میهن پرست .       #شین‌براری   #راحله_نباتی       #جمهوری_اسلامی_ایران   #خون_شهدا    #شهیدان_امنیت   #حجاب_زیباست     #آزادی_انتخاب     #پوشش_نجابت    #نجابت_حجاب    #غربزدگی   #رسانه_های_متخاصم_خارجی    #مهساامینی    #داستان_کوتاه_مهساامینی   #داستان_تظاهرات}